Przepuklina to nieprawidłowe przemieszczenie się narządów lub ich części poza jamę, w której normalnie się znajdują. W przypadku jamy brzusznej jest to przemieszczenie się fragmentu jelita poza obręb mięśni tworzących powłoki brzuszne. Przepukliny możemy podzielić na wrodzone (rozpoznawane nawet w życiu płodowym) i nabyte. Przepuklina brzuszna powstaje najczęściej w miejscach tzw. obniżonej oporności, czyli tam, gdzie mięśnie łączą się ze sobą, z kośćmi, a także tam, gdzie przechodzą duże naczynia krwionośne lub nerwy.
Miejsca, w których najczęściej dochodzi do powstania ubytku powięziowo-mięśniowego i w konsekwencji - przepukliny należą: kanał pachwinowy (mężczyźni), kanał udowy (kobiety), pępek, linia pośrodkowa brzucha i każda blizna pooperacyjna/pourazowa brzucha. Dzieje się tak, dlatego, że kanał pachwinowy jest naturalnie poszerzony u mężczyzn przez obecność powrózka nasiennego (nasieniowód, nerwy, naczynia krwionośne i mięsień - dźwigacz jądra) i istnieją większe możliwości przemieszczania się tam zawartości jamy brzusznej. U kobiet częściej spotyka się przepuklinę udową, w kanale ulegającym poszerzeniu, co najczęściej zdarza się po porodach.
Objawy przepukliny są zróżnicowane. Od niewielkiego uwypuklenia, aż po szpecące, powodujące dyskomfort lub ból, trwałe obrzmienie okolicy zmienionej chorobowo. Najpoważniejszym zagrożeniem tego schorzenia jest uwięźnięcie jelit w worku przepuklinowym. W tym wypadku brak szybkiej interwencji chirurgicznej może doprowadzić do martwicy ściany jelita z wyciekiem treści jelitowej i zapalenia otrzewnej, a w efekcie nawet do śmierci pacjenta.
W naszej Klinice przeprowadzamy operacje z wykorzystaniem najnowszych metod beznapięciowych.
Najczęstsze rodzaje przepuklin:
pachwinowa
pępkowa
udowa
kresy białej
pooperacyjna
Leczenie
Nie ma innego, niż operacyjny sposobu leczenia przepukliny. Tradycyjne metody operowania przepuklin (Bassini, Halsted, Girard, Shouldice) polegały na zszyciu ubytku w ścianie brzucha, poprzez zbliżenie szwami oddalonych od siebie brzegów. Ciało ludzkie nie toleruje zbyt forsownego zbliżania tkanek, dlatego w tych miejscach mocno zawiązane szwy często je przecinały i powstawał nowy ubytek. Stosowanie metod napięciowych powoduje większe dolegliwości pooperacyjne i późniejszy powrót do normalnej aktywności.
Obecnie standardem stały się operacje beznapięciowe, gdzie ubytek zamykany jest siatką z materiału sztucznego, bez potrzeby naciągania mięśni. Stosuje się też techniki laparoskopowe, wykorzystujące dostęp wewnątrzbrzuszny do operowanej przepukliny. Pozwala to na zamknięcie ubytku od strony jamy brzusznej i także należy do technik beznapięciowych, wykorzystujących siatki. Tego typu operacje są trudniejsze technicznie i narażone na nieco większe ryzyko powikłań, dlatego najczęściej wykonuje się je w leczeniu przepuklin nawrotowych.
Beznapięciowe metody operacyjne polegają na odpowiednim doborze rodzaju siatki polipropylenowej do zamknięcia wrót przepuklinowych oraz okolicznych tkanek. Wszczepy syntetyczne (siatki), różnią się budową i właściwościami (Lichtenstein, Robbins-Rutkow, PHS).
Znieczulenie
Operację plastycznego zaopatrzenia przepukliny można wykonywać w znieczuleniu miejscowym z dodatkową sedacją, znieczuleniu podpajęczynówkowym lub w znieczuleniu ogólnym.
Przygotowanie do zabiegu
Badania krwi - standardowe + badania związane ze współistniejącymi schorzeniami.
Rekonwalescencja
Po zabiegu pacjent pozostaje w Klinice do następnego dnia. Opatrunek utrzymuje się ok. 10 dni. Usunięcie szwu po ok. 10 dniach. Zaleca się jak najwcześniejsze uruchomienie pacjenta. Unikanie wysiłku fizycznego przez okres ok. 1 miesiąca. Pełna aktywność fizyczna po ok. 3 miesiącach.